Koło grawitacyjne
Koło grawitacyjne
Opisywany projekt, to owoc kilkudziesięciu lat przemyśleń oraz poszukiwań i jest zupełnie nowatorskim rozwiązaniem, które stwarza bardzo dużą nadzieję na zbudowanie działającego koła grawitacyjnego.
Po odrzuceniu setek różnych wersji i projektów, które rokowały minimalne szanse na powodzenie, a w prostych doświadczeniach nie sprawdziły się - pozostał tylko ten jeden.
Dokonane kluczowe pomiary i wstępne doświadczenia, zdają się potwierdzać słuszność tego projektu.
Można sobie tylko wyobrażać, jak wielką energię kinetyczną posiada koło zamachowe o dużej masie, które obraca się z dużą prędkością w pozycji pionowej. W takim kole energia grawitacji, tyle razy dodaje się do energii rotacji i jednocześnie odejmuje się od niej, ile razy w ciągu sekundy koło wykonuje pełny obrót. Bilans tych energii zawsze wychodzi na zero. Jedynym sposobem przechwycenia tej ogromnej energii, bez utraty obrotów koła, jest synchroniczne przesuwanie względem osi obrotu rotującej w kole masy. Należy tak poprowadzić rotację masy w kole, aby z jednej strony koła ta masa zawsze znajdowała się bliżej osi, a z drugiej strony dalej. Nie jest to takie proste. Powstało już bardzo dużo różnych projektów, w których osiąga się żądane przesunięcie środka ciężkości, a jednak koła te nie działają. W niektórych konstrukcjach, takie koło zaledwie pokonuje opory tarcia i nie tworzy na tyle dużo energii, by można było praktycznie z niej korzystać.
Przypuszczalnie średniowieczne koło grawitacyjne, pracowało w oparciu o wyżej opisane zależności. Jego konstruktor jednak pilnie strzegł tajemnicy jego działania.
Stąd zasada działania takiego koła obrosła w różne, wzajemnie wykluczające się mity i niedorzeczności. Najprawdopodobniej dodane przez ciekawskich, którzy z niewiedzy i swej przebiegłości, próbowali wyjaśnić zasadę budowy i działania koła w oparciu o własne pomysły czy też założenia, według których takie koła nie chciały jednak pracować i tak pozostało do dziś.
Zasada pracy zaprojektowanego koła, jest mimo wszystko bardzo prosta. Przy pomocy odpowiedniej dźwigni w kole jesteśmy w stanie ciężarkiem 1kg, który opada w dół, ponieść na tą samą wysokość drugi taki sam ciężarek. Każdy zaraz powie - co w tym nadzwyczajnego? Taką funkcję realizuje każde koło zamachowe. Niestety, takie koło będzie się obracać do momentu, gdy straci całą energię kinetyczną dostarczoną w czasie rozpędzania.
A jednak realizacja podnoszenia i opuszczania ciężarków w kole przy pomocy odpowiedniej dźwigni, jest w stanie tak przebudować koło, że przynajmniej przez połowę swego obrotu, koło będzie grawitacyjnie niezrównoważone, a przez drugą połowę całkowicie zrównoważone.
Nic również nie stoi na przeszkodzie, by tak zaprojektować takie koło, aby mogło mieć napęd grawitacyjny przez cały pełny swój obrót.
Ciężarki opuszczane i podnoszone są tylko przez energię grawitacji. Nie jest wymagana dodatkowa energia napędzająca. Potrzebny jest tylko niewielki rozruch i to tylko w kole pół, na pół obrotu (w wersji niesymetrycznej). Przy bardziej rozbudowanej (symetrycznej) wersji - koło startuje samo.
Koło w podstawowej wersji (niesymetrycznej), posiada tylko trzy ciężarki. Dwa między półkami na obwodzie koła i jeden z boku na osi koła, którego masa jest tylko nieco większa od masy dwóch ciężarków na obwodzie. Nie jest to jednak reguła. Dźwignia, która łączy wszystkie trzy ciężarki, pozwala na zastosowanie ciężarka przy osi koła o masie wielokrotnie mniejszej, np. dwa razy mniejszej. Oznacza to, że opadający ciężarek o wadze nieco większej od 1kg podniesie do góry dwa ciężarki o łącznej wadze 2kg (oczywiście na wysokość dwa razy mniejszą).
W wersji rozbudowanej (symetrycznej), będzie posiadać sześć ciężarków - co jest najbardziej optymalnym rozwiązaniem. Taka konstrukcja zapewnia samoistny start koła. Takie koło może obracać się w dowolną stronę. Niestety zmiana obrotów wymaga całkowitego siłowego zatrzymania koła i delikatnego nadania jemu obrotów przeciwnych. Przypomina to trochę zmianę kierunku przepływu prądu w nadprzewodniku. Przepływ prądu w nadprzewodniku ciężko jest zatrzymać, a następnie zmienić jego kierunek na przeciwny. To również wymaga dużej energii.
Koło będzie mieć stabilne obroty, gdzie energia odśrodkowa będzie je stabilizować na ściśle określonym i dość niskim poziomie. Nie są wymagane żadne zewnętrzne usprawnienia. Jedynym zewnętrznym urządzeniem będzie prądnica, która tworzoną energię mechaniczną, zamieni na elektryczną.

Przegub dźwigni na ramieniu łączącym ciężarki zewnętrzne, z konieczności jest usytuowany niesymetrycznie. W każdym innym położeniu tego przegubu, koło nie będzie pracować. To przesunięcie najlepiej ustalić według rysunku z trzeciej konfiguracji - nie będzie trzeba dokonywać żmudnych pomiarów, w celu wyznaczenia tego punktu. On sam się ustali w najlepszym położeniu. Według tej konfiguracji należy także ustawić ciężarki zewnętrzne. Przedtem należy koło zablokować. Tylko takie rozwiązanie umożliwia prawidłowe przesunięcie ciężarków zewnętrznych - co pozwala na cykliczne przechwytywanie energii grawitacji, przez tak przebudowywane koło.
Ciężarek wewnętrzny w trzeciej konfiguracji, powinien wspierać się dokładnie na osi obrotu koła w specjalnym wyżłobieniu tej osi. Tylko wówczas jego waga (masa) będzie neutralna względem koła i nie będzie wywierać grawitacyjnego wpływu na całe koło. Dla tak przebudowanego koła ten ciężarek jakby nie istnieje (znika). Stąd od trzeciej do czwartej konfiguracji, występuje wyjątkowe niezrównoważenie zewnętrznych ciężarków koła i koło może być i jest grawitacyjnie napędzane przez 180 stopni jego obrotu.
Natomiast od pierwszej do drugiej konfiguracji, koło jest grawitacyjnie zrównoważone i grawitacja nie wywołuje ani napędu, ani hamowania koła przez 180 stopni jego obrotu. W tym przedziale koło swobodnie się obraca swoim własnym impetem. W tym przypadku odchylony ciężarek wewnętrzny rekompensuje do zera niezrównoważenie ciężarków zewnętrznych w kole.
Na rysunku pokazana jest z profilu wersja podstawowa koła i zarazem prawa strona koła wersji rozbudowanej (symetrycznej). Lewa i taka sama część koła w stosunku do części prawej powinna być przesunięta dokładnie o 180 stopni.
Nie łudźmy się, takie koło będzie tworzyć tylko ok. 2-3% energii (wagi) opadania łącznej masy ciężarków zastosowanych w kole, z wysokości jaką tworzy średnica koła.
Jeżeli będzie to za darmo, to i tak będzie bardzo dużo. Ponadto konstrukcja tego koła nie wymaga specjalnie wyszukanych technologii i można je zbudować praktycznie w każdych warunkach.
W celu uzyskania większej mocy, należy zwiększać wielkość koła, lub zastosować więcej takich samych kół pracujących równolegle (w systemie).
Jest to podstawowa wersja koła, na podstawie której można będzie ulepszać jego konstrukcję.
Z braku czasu i chęci, koło nie zostało zbudowane.
Autor projektu: Edward Bitner
Uwaga!!!: Dalsze eksperymenty zmierzające do potwierdzenia działania tego koła nie wykazały przewidywanych nadwyżek energii, a sam projekt opiera się tylko na złudzeniu optycznym.
Stronę można zobaczyć również, wpisując w pasek przeglądarki:
https://grawitacja-v.pl.tl
lub:
https://grawiton78.wixsite.com/grawitacja