Roto-dysk niesymetryczny
Roto-dysk niesymetryczny.
Jego działanie w zasadzie nie różni się od działania typowego silnika odrzutowego (rakietowego). Występują jednak pewne różnice. Rakietowy silnik cieplny jest przede wszystkim obiegiem otwartym. Jego sprawność całkowita nigdy nie może przekroczyć wartości 0,5. Do jego napędu potrzeba ogromnych ilości energii paliwowej.
Roto-dysk cieplny jest obiegiem zamkniętym w układzie niesymetrycznym. Jego sprawność całkowita z natury rzeczy wynosi więcej niż jeden. Nie potrzebuje paliwa napędowego. Pracuje w oparciu o energię odśrodkową (pochodną energii grawitacji) i energię cieplną pobieraną z otoczenia, a tak właściwie to w oparciu o energię ciśnienia, która w takim silniku tworzy się z pobieranej z otoczenia energii cieplnej. Wystarczy tylko nadać wstępne dość duże obroty dyskowi i ten już sam podtrzymuje dalsze działanie. Regulacja ciągu realizowana jest przez automatyczny regulator obciążenia prądnicy. Jego praca stwarza jednak pewien problem (dla nas korzystny).
W czasie działania silnika należy również z jego obiegu wyprowadzać bardzo duże ilości energii. Można tego dokonać tylko, zamieniając powstające ciśnienie obiegowe w silniku, w energię mechaniczną jego turbiny. Następnie tworzoną energię mechaniczną, możemy zamienić w energię elektryczną, a tą w energię cieplną (co jest rozwiązaniem wskazanym w przypadku działania silnika w otwartej przestrzeni kosmicznej, gdzie brakuje energii cieplnej otoczenia). Można zamienić energię mechaniczną tylko w energię elektryczną, a tą w dowolny przydatny nam rodzaj energii. Zarówno w rakietowym silniku paliwowym jak i w opisywanym silniku, odrzutowa energia napędowa działa na górną część silnika (górną ściankę) (patrz rys. 2/10 - poziomo usytuowany roto-dysk). Określenie górna ścianka, nawiązuje do działania silnika rakietowego, ale pasuje także do opisu działania silnika odśrodkowego. W górnej ściance, energia ciśnienia odbija się i tworzy energię odrzutową silnika rakietowego. Podobnie będzie w silniku odśrodkowym.
Należy zwrócić uwagę na bardzo duże ciśnienie spoczynkowe dysku, przy temperaturze otoczenia. Im większe to ciśnienie, tym większą różnicę ciśnień uzyskamy w czasie jego pracy, a na tym zależy nam najbardziej.
Roto-dysk niesymetryczny w napędzie samolotu.
W rakietowym silniku paliwowym istnieje także dolna ścianka, w której jest zamontowana mniejsza otwarta dysza rozprężna. Bez działania tej dyszy nie pojawi się odrzutowa energia ciągu podobnego do grawitacyjnego, działającego na ściankę górną rakiety.
W opisywanym silniku również występuje dolna ścianka, w której jest zamontowana mniejsza dysza rozprężna, pod postacią działającej turbiny. Z obiegu koniecznie należy wyprowadzić energię rozprężania z pracującej turbiny, w celu podtrzymania działania całego obiegu zamkniętego oraz wywołania energii odrzutu gazu obiegowego, działającego na górną ściankę dysku ogrzewanego. Dolna dysza, zarówno w silniku rakietowym jak i w opisywanym silniku odśrodkowym, ma za zadanie obniżenie działania tej samej energii dużego ciśnienia gazu na dolną ściankę w stosunku do działania na górną ściankę. W przeciwnym przypadku energie działające na górną i dolną ściankę uległyby zrównoważeniu - a silnik tkwił by w pozycji spoczynkowej i stanowiłby tylko zbiornik gazu o bardzo dużej energii wewnętrznej - o dużym ciśnieniu.
W silniku odśrodkowym, powierzchnię dolnej ścianki stanowi tylko powierzchnia wejściowa turbiny rozprężnej, a górną ściankę silnika stanowi analogiczna powierzchnia dysku naprzeciwko wejścia do turbiny rozprężnej. Pozostałe wewnętrzne powierzchnie dysku i to zarówno w części ogrzewanej, jak i w części chłodnej w zasadzie nie mają istotnego wpływu na tworzenie ciągu podobnego do ciągu grawitacyjnego. Pominę celowo wsteczne i podobne działanie bardzo niskiego ciśnienia na chłodne ścianki dysku z drugiej, wyjściowej strony turbiny (rys. 2/10).
Cały silnik odrzutowo-grawitacyjny może być zamontowany na pokładzie typowego samolotu, gdzie jeden dysk pracuje w płaszczyźnie poziomej a drugi w płaszczyźnie pionowej. Zmieniając moc jednego z wybranych roto-dysków będziemy mogli sterować energią ciągu wznoszenia (dysk poziomy) lub energią ciągu poziomego (dysk pionowy - zmiana prędkość lotu) (Rys. 2/10). Inicjatywa konstruktorska w tym przypadku nie posiada granic.
Ponieważ działanie dysków wywołuje nieuniknioną przeciw rotację całego statku powietrznego, to szczególnie w napędach kosmicznych, należy stosować układy przeciwdziałające temu zjawisku, przez odpowiednie współdziałanie dwóch dysków pracujących w rotacyjnej przeciw-fazie lub stosować sprawdzone rozwiązania z techniki śmigłowcowej.
Stąd wniosek pierwszy: Energia działająca dwukierunkowo (lub sferycznie) nie wykonuje żadnej pracy makroskopowej. Energia działająca w jednym kierunku wykonuje pracę makroskopową i upodobnia się do działania energii grawitacji. W celu wywołania jednokierunkowego działania energii, należy osłabić działanie choćby jednego z jej naturalnych kierunków działania, zamieniając ją w inny rodzaj energii - łatwy do wyprowadzenia poza obieg silnika.
Drugi wniosek: energia cieplna (a tak właściwie to energia ciśnienia) w tym przypadku posiada działanie dwukierunkowe. Aktywne powierzchnie dysku rozdzielają te dwa kierunki energii ciśnienia i zamieniają w jednokierunkową energię podobną do ciągu grawitacyjnego.
Można to rozumieć jeszcze inaczej. Doskonały niesymetryczny odśrodkowy silnik cieplny, zamienia 100% energii cieplnej pobranej z otoczenia w energię ciśnienia. Ok. 50% tej energii zamieni się w energię mechaniczną turbiny, a pozostałe 50% energii pojawi się w postaci grawitacyjnego ciągu całego silnika (przy czym proporcje tych energii mogą płynnie zmieniać się wraz ze zmianą mocy silnika - inaczej wraz z nieuniknioną zmianą sprawności wewnętrznej turbiny).
Pozostaje pytanie: Co się stanie z energią ciągu, gdy silnik trwale zwiążemy z powierzchnią Ziemi?
Przeważająca część tej energii zostanie skierowana w stronę turbiny i zamieni się w energię mechaniczną turbiny, ale niewielka jej wartość zacznie napędzać Ziemię. Jej procentowa wartość wynika ze stosunku masy czynnika obiegowego dysku do masy całej Ziemi.
Stąd ostrzeżenie. Do tworzenia energii elektrycznej należy używać tylko i wyłącznie symetrycznego silnika odśrodkowego.
Opisywany roto-dysk lub zespół takich dysków, może stanowić doskonałe źródło napędu grawitacyjnego dla kołowych pojazdów samochodowych, lokomotyw oraz do napędu statków wodnych, a nawet samolotów i statków kosmicznych. (Patrz. Rys. 2). Tworzoną energię mechaniczną można dodatkowo wykorzystać do wspomagania napędu wymienionych pojazdów - przenosząc bezpośrednio na koła jezdne bądź na wirniki napędowe w przypadku statków wodnych i samolotów.
Roto-dysk niesymetryczny w napędzie pojazdu kołowego.
Praktyczne sprawdzenie tego założenia nie stwarza większego problemu, a to dlatego że wystarczy umieścić pracujący w płaszczyźnie pionowej niesymetryczny roto-dysk na łodzi i zaobserwować skutek jego działania. Jeżeli łódź będzie płynąć, będziemy mieć ten jakże wspaniały napęd.
Trzeba zauważyć, że założenia teoretyczne często się spełniają i to co kiedyś było tylko czystą naukową fikcją, dziś jest rzeczywistością.
Jeżeli cząsteczki gazu obiegowego w części ogrzewanej dysku porównamy do lokomotywek Pana Lucjana Łagiewki, a pracującą turbinę do działania “zderzaka energetycznego” - to obudowa (dysk ogrzewany energią ciepła otoczenia) powinien poruszać się w stronę przeciwną do usytuowania wejścia turbiny. Tyle, że w tym przypadku ogromna ilość “małych lokomotywek” napędzana energią cieplną otoczenia (energią ciśnienia), uderza naprzemiennie raz w łopatki turbiny (oddając im kinetyczną energię pędu, zamienianą w energię wiru turbiny i dysku) i raz w ogrzewaną ściankę dysku na przeciwko pracującej turbiny, tworząc liniową grawitacyjno-odrzutową energię pędu całego dysku w tym kierunku.
Teoretycznie, gdyby tylko połowę energii zawartej w nasyconym gazie obiegowym silnika zamienić w energię napędu grawitacyjnego, to ciąg silnika o powierzchni roboczej turbiny 1m² wynosiłby aż 1000 ton. (to nie błąd - ciśnienie początkowe gazu nasyconego (powietrza) w obiegu w temperaturze otoczenia, może wynosić ok. 200kG/cm², a jego maksymalna połowa to 100kG/cm²). Oznacza to, że swobodny roto-dysk niesymetryczny nie związany z powierzchnią Ziemi, z taką wartością energii ciągu, mógłby się poruszać w dowolnym kierunku z niewiarygodnym przyśpieszeniem. Ciąg grawitacyjny, przy bardziej praktycznej różnicy ciśnień 1kG/cm², wyniesie ok. 10 ton. To również będzie fantastyczna wartość.
Z tego założenia wynika również to, że średnia gęstość gazu w obiegu, przekłada się bezpośrednio na wydajność turbiny. Ta zależność obowiązuje w każdym obiegu turbinowym - również w tradycyjnym. Im większa gęstość czynnika obiegowego tym większą wydajność posiada dany obieg turbinowy i to zarówno w obiegu pracującym według II zasady jak i V zasady termodynamiki..
Jest łatwo zauważyć, że sposób zamiany i wyprowadzenia energii w celu uzyskania napędu grawitacyjnego nie odgrywa większej roli. Ważne jest, aby energia ciśnienia z jej jednego naturalnego kierunku działania, została w ogóle zamieniona w inny rodzaj energii i w takiej postaci została wyprowadzona z obiegu. Wówczas ten drugi przeciwny kierunek energii ciśnienia pojawi się w postaci energii ciągu podobnej do energii ciągu grawitacyjnego.
Można to zrozumieć jeszcze inaczej. Jeżeli siłę potraktujemy jak skutek działania energii (a tak jest na pewno) - to otrzymamy takie twierdzenie. Jeżeli energia działa od środka na dwa ciała (ścianki) rozmieszczone dokładnie po przeciwnych stronach, a ciała są ze sobą połączone, to tak zespolone ciało stoi w miejscu. Teraz jeżeli ta sama energia działa na te same dwie ścianki, a jedna ze ścianek zamienia część tej energii w inny rodzaj energii (posiada w sobie działającą turbinę lub inny przetwornik), to skutek działania energii na tą ostatnią ściankę będzie pomniejszony dokładnie o wartość energii zamienionej w inny jej rodzaj (mimo, że całkowita energia cząstek gazu działająca na te ścianki od środka nie ulega zmianie).
Podobnie można zaprojektować taki napęd w oparciu o wykorzystanie ciśnienia energii światła. Pomiędzy dwiema ściankami urządzenia umieszczamy silne źródło światła. Jedna ścianka jest lustrem i w całości odbija energię światła. Drugą ściankę stanowi ogniwo fotowoltaiczne. Na ściankę z lustrem działanie odrzutowej energii światła jest dużo większe od działania tej energii na ściankę z ogniwami. Różnica ta będzie dokładnie równa energii wytworzonego prądu w ogniwie. Prąd ten można dowolnie wykorzystywać poza urządzeniem lub zawrócić do obiegu i wspomagać (napędzać) nim źródło światła w urządzeniu. Z uwagi na nieuniknione straty energii świetlnej, urządzenie będzie wymagać dodatkowego zasilania w energię elektryczną. W proponowanym silniku odśrodkowym, światło zostaje zastąpione ciśnieniem, które tworzy się (jest uzupełniane) przy pomocy energii cieplnej pobieranej z otoczenia silnika.
Ten rodzaj energii napędowej nie posiada w chwili obecnej żadnej konkretnej nazwy. Kojarzy się z energią odrzutu, co zostało zapożyczone z silników rakietowych i odrzutowych. Tak naprawdę jest to jednokierunkowa energia działająca na materię silnika w sposób podobny do działania energii grawitacji, z tą różnicą że może również działać w odwrotnym kierunku niż energia grawitacji powszechnej G. Wszystko wskazuje na to, że posiada wyłącznie grawitacyjny charakter.
Autor hipotezy: Edward Bitner
Stronę można zobaczyć również, wpisując w pasek przeglądarki:
https://grawitacja-v.pl.tl