Wahadło elektromagnetyczne
Wahadło elektromagnetyczne.
Jest to elektromagnetyczne wahadło w którym “serce” wahadła zbudowane jest z rdzenia ferrytowego lub rdzenia nano-krystalicznego. Do rdzenia, po obydwu jego końcach przyłożone są silne magnesy, biegunami N do rdzenia. Taka aplikacja zapewnia jednokierunkowe i jednolite linie pola magnetycznego na całej długości rdzenia, a zarazem wokół niego. Rdzeń, ruchem wahadłowym porusza się swobodnie w bifilarnej cewce, która zamontowana jest trwale do konstrukcji nośnej całego wahadła. Każdy ruch wahadła jest w stanie tworzyć prąd jednakowej wartości, na całej długości wahnięcia. Linie magnetyczne przecinają zwoje cewki z takim samym nasileniem w każdym położeniu wahadła względem cewki.
Jest to najlepszy projekt generatora elektryczności typu “free energy”, który posiada maksymalną ilość argumentów, przemawiających na korzyść jego poprawnego działania.
Tego nie można osiągnąć w żadnym innym rozwiązaniu. Jest to szczególnie ważne, gdy cewka pracuje w fazie silnikowej. Wówczas pole magnetyczne tworzone przez cewkę L1 jest wykorzystywane w najwyższym stopniu, a szczególnie zanikające pole magnetyczne pozyskiwane z prądu wirowego bocznikowanej diodą D1 cewki wtórnej L2. Tu nie jest marnowane nic z energii pola magnetycznego, które pojawia się po impulsie zasilania cewki L1. Oddziaływanie pól magnetycznych jest względem siebie cały czas prostopadłe, a to gwarantuje bardzo dużą sprawność fazy silnikowej jak i fazy prądnicowej. W fazie prądnicowej także energia mechaniczna oraz magnetyczna jest w całości wykorzystana i nic z niej się nie marnuje.
Wszystkie inne wirnikowe generatory tego rodzaju, nie są w stanie osiągnąć tak dużej sprawności. Tu wystarczy tylko nadać wahadłu pełny ruch, a wytworzony prąd z nadwyżką podtrzyma jego działanie (każde następne wychylenie). Cewka L2 powinna mieć nieco więcej zwojów od cewki L1. Po fazie silnikowej, następuje faza prądnicowa wahadła. Faza prądnicowa jest w stanie tworzyć więcej energii elektrycznej, od energii inwestowanej w impuls zasilający w fazie silnikowej.
Jeżeli impuls zasilający wymusza ruch wahadła w jedną stronę, to szybszy ruch wahadła w tym samym kierunku, tworzy odwrotny kierunek prądu w cewce L1 (w kierunku do baterii zasilającej Cb).
Jest to bardzo ważna reguła elektromagnetyczna w takim rozwiązaniu elektrotechnicznym. Oznacza to również, że przeciwny ruch wahadła, będzie w cewce wtórnej L2 tworzyć prąd w kierunku do baterii, o ile zwoje cewek będą nawinięte w tym samym kierunku. Prąd w cewce L1 nie może wówczas płynąć, ponieważ klucze czujnika H1 są w tym czasie wyłączone i to mimo włączonego klucza czujnika H2.
Bardzo ważną rolę odgrywa tu specjalny mechaniczno magnetyczny sterownik czujnikami Halla. Jest on rodzajem mechanicznego dzielnika częstotliwości, bez którego to wahadło nie może pracować poprawnie. Sterownik ten, przede wszystkim ustala precyzyjnie czas i kąt włączania oraz wyłączania czujników Halla. Magnes czujnika H2 jest zamontowany na ramieniu wahadła, które utrzymuje “serce” wahadła.
Schemat wahadła elektromagnetycznego.
Opis działania generatora.
Włączamy włącznik start. Podnosimy “serce” wahadła do maksymalnej wysokości w prawą stronę. Następnie opuszczamy je swobodnie w lewą stronę. Magnes górnej dźwigni ciernej przesuwa się w prawo do pozycji czujnika H1 i ten zostaje załączony (pozostaje w tej pozycji, aż do ruchu “serca” wahadła w prawą stronę). W cewkach tworzy się napięcie, ale nie płynie w nich żaden prąd. Wahadło opada swobodnie przez pewien kąt i drugi dolny magnes umieszczony na dźwigni wahadła, przesuwa się w lewo przed czujnikiem H2. Ten zostaje na krótko włączony. Wyzwala to impuls prądu zasilania z baterii Cb. Prąd ten tworzy pole magnetyczne cewki L1 i wstępnie napędza “serce” wahadła w lewą stronę.
Impuls zasilania szybko zanika, ale w tym czasie cały czas jest włączony czujnik H1 co wyzwala w cewce L2 prąd wirowy z zanikającego impulsu magnetycznego zespolonej cewki. Prąd ten podtrzymuje zanikające pole magnetyczne cewki, które dodatkowo (zupełnie za darmo) intensywnie napędza “serce” wahadła do czasu jego maksymalnego wychylenia w lewą stronę.
Gdy ”serce” wahadła zacznie ponownie powracać (opadać w prawo) czujnik H1 zostaje wyłączony przez górny magnes dźwigni ciernej wahadła (do czasu ponownego ruchu “serca” wahadła w lewo). W tym czasie cewka L2 tworzy prąd, który przekazywany jest do baterii Cb. Mimo, że magnes zamontowany na dźwigni wahadła ponownie mija czujnik H2, to przy tym kierunku ruchu wahadła nie zostanie podany impuls prądu zasilania do cewki L1 (czujnik H1 jest w tym czasie wyłączony).
Energią bezwładności wahadło dociera do prawej skrajnej pozycji, a zaczynając ruch powrotny w lewo, powtarza opisaną sekwencję i tak w nieskończoność. Nadmiar prądu baterii Cb możemy wykorzystywać w dowolny sposób. Praca wahadła bez obciążenia wywołuje tylko dużo większe wychylenie wahadła, które podobnie jak górna dźwignia cierna posiada ograniczniki wychylenia maksymalnego, które chroni cewkę i “serce” wahadła przed zniszczeniem. Opisywany kierunek ruchu “serca” wahadła względem jego osi w lewo, jest zgodny z kierunkiem ruchu wskazówek zegara, a ruch w prawo jest to ruch odwrotny do ruchu wskazówek zegara.
Dioda mocy Zenera dodatkowo zabezpiecza wahadło i baterię Cb przed wzrostem napięcia i jednocześnie stabilizuje napięcie wyjściowe.
Jest to taki wieczny zegar wahadłowy, który tworzyć może znaczną ilość energii elektrycznej prądu stałego o niskim napięciu. Wielkość produkowanej energii elektrycznej, będzie zależna tylko od jego wielkości.
Autor projektu: Edward Bitner
Stronę można zobaczyć również, wpisując w pasek przeglądarki:
https://grawitacja-v.pl.tl